Katedra Bezpieczeństwa Wewnętrznego  jako odrębna jednostka organizacyjna w strukturze Wydziały Nauk Politycznych i Studiów Międzynarodowych utworzona została w 2019 roku. Wcześniej funkcjonowała w obrębie Instytutu Nauk Politycznych pod nazwą Katedra Nauk o Bezpieczeństwie.  Powołanie Katedry było odpowiedzią na zapotrzebowanie w zakresie wiedzy eksperckiej w obszarach: zarządzania kryzysowego, bezpieczeństwa energetycznego i nowych form zagrożeń dla bezpieczeństwa państwa i jednostki. Zamysł wyodrębnienia katedry dedykowanej rozważaniom o bezpieczeństwie związany był z potencjałem badawczym i dydaktycznym zespołu naukowców zajmujących się problematyką niemilitarnych zagrożeń oraz rozwoju kierunku studiów Bezpieczeństwo wewnętrzne.

Ambicją  Katedry  jest integrowanie środowiska akademickiego  w zakresie rozwoju dyscypliny nauki o bezpieczeństwie i wytyczanie nowych szlaków badawczych. Charakterystycznym elementem aktywności zespołu są liczne wydarzenia konferencyjne, seminaryjne i warsztatowe o zasięgu krajowym i międzynarodowym, poświęcone m.in. problematyce instytucji bezpieczeństwa. Pracownicy Katedry to wysokiej klasy eksperci w zakresie bezpieczeństwa reprezentujący różne, często nowatorskie, podejścia badawcze charakterystyczne dla obszaru nauk społecznych.  Aktywność naukowa pracowników połączona jest z dydaktyką w ramach oferty Uniwersytetu Warszawskiego i popularyzacją wiedzy w przestrzeni medialnej. Główne obszary badawcze to: bezpieczeństwo imprez masowych, badania nad terroryzmem i radykalizacją, bezpieczeństwo militarne, bezpieczeństwo energetyczne i polityka energetyczna, ochrona infrastruktury krytycznej, studia nad wywiadem, systemy bezpieczeństwa wewnętrznego, zarządzanie kryzysowe, stany nadzwyczajne, zagrożenia hybrydowe i cyberbezpieczeństwo.

Współpraca instytucjonalna

Zespół Katedry zaangażowany jest:

– we współpracę z instytucjami życia publicznego, wchodzą w skład rad programowych fundacji i stowarzyszeń;

– w funkcje doradcze i eksperckie na szczeblu krajowym w obszarze bezpieczeństwa (np. w Rządowym Centrum Bezpieczeństwa, RCB), oraz unijnym ( np.Radicalissation Awarness Network, RAN)

–  w prace merytoryczne w ramach Rady Interesariuszy dla kierunku Bezpieczeństwo wewnętrzne

– promocję polskich badaczy w zakresie dyscypliny nauki o bezpieczeństwie w ramach Institute for National and International Security, European Association for Security, Baltic Intelligence and Security Studies Association, European Consortium for Political Research, The Women’s Intelligence Network, Polskiego Towarzystwa Nauk Politycznych, Polskiego Towarzystwa Bezpieczeństwa Narodowego, Women in International Security.

Wybrane publikacje:

B.Balcerowicz , O pokoju. O wojnie. Między esejem a traktatem, Warszawa, 2013.

M. Brzeziński, Bezpieczeństwo jako wartość konstytucyjna, Warszawa, 2019.

J. Ćwiek-Karpowicz, Bezpieczeństwo energetyczne Rosji, Warszawa, 2018.

M. Dobrowolska-Opała, Rola Policji w zapewnianiu bezpieczeństwa meczów piłki nożnej w ujęciu sieciowym, Toruń, 2018.

A. Gasztold, Feminist Perspectives on Terrorism: Critical Approaches to Security Studies, Cham 2020.

G. Gudzbeler, Symulatory pojazdów w procesie szkolenia podmiotów odpowiedzialnych za bezpieczeństwo wewnętrzne, Warszawa 2018.

A. Misiuk,Zarys ustroju administracji spraw wewnętrznych w Polsce. Przemiany prawno-organizacyjne od połowy XVIII wieku do współczesności, Warszawa 2018.

M. Tomaszewska-Michalak, K. Jędrzejak (red.), Technologia w ochronie penitencjarnej, Warszawa 2017.

K. Tomaszewski, Klastry energii w Polsce – w kierunku poprawy bezpieczeństwa energetycznego. Koncepcje i uwarunkowania, „Państwo i Prawo” 2019, nr 4.

Z. Siemiątkowski, Wywiad a władza. Wywiad cywilny w systemie sprawowania władzy politycznej PRL, Warszawa 2009.

A. Sroka (et al.), Radicalism and Terrorism in the 21st Century. Implications for Security, Frankfurt am Main [u.a] 2017.