Stypendium socjalne
- Stypendium socjalne ma prawo otrzymywać doktorant, który spełnia łącznie następujące warunki:
1) znajduje się w trudnej sytuacji materialnej;
2) wysokość miesięcznego dochodu na osobę w jego rodzinie nie jest większa niż kwota miesięcznego dochodu na osobę w rodzinie wnioskodawcy uprawniająca do ubiegania się o stypendium socjalne.
- Wysokość miesięcznego dochodu na osobę w rodzinie wnioskodawcy ubiegającego się o stypendium socjalne ustala się na zasadach określonych w załączniku nr 1 do Regulaminu.
- Wnioskodawca jest zobowiązany do udokumentowania sytuacji materialnej i dochodowej na zasadach określonych w załączniku nr 2 do Regulaminu. W przypadku nieudokumentowania wyczerpująco i wiarygodnie sytuacji materialnej i dochodowej uznaje się, że wnioskodawca nie spełnia przesłanek do przyznania świadczenia.
- W przypadku stwierdzenia braków uniemożliwiających obliczenie dochodu na osobę w rodzinie wnioskodawcy właściwy organ stypendialny wzywa wnioskodawcę do ich uzupełnienia w wyznaczonym terminie, nie krótszym niż siedem dni. W przypadku nieuzupełnienia braków w wyznaczonym terminie w sposób umożliwiający obliczenie dochodu w rodzinie wnioskodawcy właściwy organ stypendialny odmawia przyznania danego świadczenia.
- Stypendium socjalne jest przyznawane na wniosek doktoranta na semestr i wypłacane od miesiąca złożenia wniosku w terminie określonym przez Rektora, bez możliwości wyrównania za poprzednie miesiące:
1) w semestrze zimowym do pięciu miesięcy – od października do lutego;
2) w semestrze letnim do czterech miesięcy – od marca do czerwca.
Właściwy organ stypendialny odmawia przyznania stypendium socjalnego wnioskodawcy, którego miesięczny dochód na osobę w rodzinie nie przekracza kwoty określonej w art. 8 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 12 marca 2004 r. o pomocy społecznej, jeżeli nie dołączy do wniosku o przyznanie stypendium socjalnego zaświadczenia z ośrodka pomocy społecznej o sytuacji dochodowej i majątkowej wnioskodawcy i jego rodziny.
Właściwy organ stypendialny może przyznać wnioskodawcy stypendium socjalne w przypadku, o którym mowa wyżej, jeżeli przyczyny niedołączenia do wniosku o przyznanie stypendium socjalnego zaświadczenia z ośrodka pomocy społecznej o sytuacji dochodowej i majątkowej wnioskodawcy i rodziny wnioskodawcy były uzasadnione oraz wnioskodawca wiarygodnie udokumentował źródła utrzymania rodziny.
Wówczas wnioskodawca składa oświadczenie o przyczynie niedołączenia zaświadczenia
z ośrodka pomocy społecznej o sytuacji dochodowej i majątkowej wnioskodawcy i rodziny wnioskodawcy wraz z dokumentami potwierdzającymi wszystkie źródła utrzymania rodziny.
W szczególnie uzasadnionych przypadkach doktorant może otrzymać stypendium socjalne w zwiększonej wysokości, o ile spełnia warunki niezbędne do otrzymania stypendium socjalnego.
Przez szczególnie uzasadniony przypadek, o którym mowa wyżej, rozumie się sytuację, gdy:
1) student pierwszego roku studiów pierwszego stopnia lub jednolitych studiów magisterskich spełnia kryteria uprawniające do otrzymania stypendium rektora;
2) student otrzymał stypendium rektora lub stypendium ministra za znaczące osiągnięcia w roku akademickim:
a) w którym ubiega się o przyznanie stypendium socjalnego w zwiększonej wysokości, lub
b) poprzedzającym rok akademicki, na który ubiega się o przyznanie stypendium socjalnego w zwiększonej wysokości – przepis stosuje się odpowiednio do doktorantów;
3) wnioskodawca pozostaje na utrzymaniu rodziców, opiekunów prawnych lub opiekunów faktycznych regularnie i aktualnie korzystających ze wsparcia ośrodka pomocy społecznej w formie zasiłków stałych lub sam regularnie i aktualnie z nich korzysta;
4) wnioskodawca osiągnął pełnoletniość przebywając w pieczy zastępczej, nie pozostaje na utrzymaniu rodziców, opiekunów prawnych lub opiekunów faktycznych i nie ukończył 25. roku życia.
5) wnioskodawca jest sierotą i nie ukończył 25. roku życia.
3. Wnioskodawca ubiegając się o przyznanie stypendium socjalnego w zwiększonej wysokości może wskazać tylko jeden z przypadków, o których mowa wyżej.
Stypendium dla osób niepełnosprawnych
Zapomoga
Zapomoga może być przyznana doktorantowi, który z przyczyn niezależnych od siebie znalazł się przejściowo w trudnej sytuacji życiowej powodującej kosztowne i krótkotrwałe trudności w studiowaniu, w szczególności w wyniku:
1) śmierci dziecka wnioskodawcy, jego małżonka lub rodzica, o ile wnioskodawca pozostawał na utrzymaniu rodzica;
2) utraty pomocy medycznej niezbędnej do studiowania, w szczególności okularów korekcyjnych lub sprzętu rehabilitacyjnego;
3) utraty stałego i głównego źródła dochodu przez wnioskodawcę, jego małżonka lub jego rodzica, o ile wnioskodawca pozostaje na utrzymaniu rodzica;
4) nagłej choroby lub wypadku wnioskodawcy, lub członka jego najbliższej rodziny;
5) nagłej konieczności sprawowania przez wnioskodawcę opieki nad chorym członkiem najbliższej rodziny;
6) szkód spowodowanych przez pożar, zalanie, klęskę żywiołową lub inną katastrofę.
Wniosek o zapomogę należy złożyć niezwłocznie, jednak nie później niż w terminie trzech miesięcy od daty zdarzenia uprawniającego do przyznania świadczenia, chyba że wnioskodawca wiarygodnie wykaże i udokumentuje, że z przyczyn niezależnych od niego złożenie wniosku w tym terminie było niemożliwe.
Zapomoga jest przyznawana na udokumentowany wniosek doktoranta i jest świadczeniem jednorazowym. Wnioskodawca ubiegając się o zapomogę może wskazać tylko jeden z przypadków wyżej.
Zapomogę można otrzymać nie więcej niż dwa razy w roku akademickim.
Zapomoga nie przysługuje drugi raz z powodu tego samego zdarzenia.
Wnioskodawca jest zobowiązany do:
1) udokumentowania trudnej sytuacji życiowej, w szczególności powinien wykazać, że istnieje związek przyczynowo-skutkowy między określonym zdarzeniem a znalezieniem się przejściowo w trudnej sytuacji życiowej powodującej kosztowne i krótkotrwałe trudności w studiowaniu;
2) przedstawienia dokumentów umożliwiających ocenę sytuacji finansowej wnioskodawcy w celu określenia wysokości zapomogi.
