pl

Stypendium socjalne

  1. Stypendium socjalne ma prawo otrzymywać doktorant, który spełnia łącznie następujące warunki:

1) znajduje się w trudnej sytuacji materialnej;
2) wysokość miesięcznego dochodu na osobę w jego rodzinie nie jest większa niż kwota miesięcznego dochodu na osobę w rodzinie wnioskodawcy uprawniająca do ubiegania się o stypendium socjalne.

  1. Wysokość miesięcznego dochodu na osobę w rodzinie wnioskodawcy ubiegającego się o stypendium socjalne ustala się na zasadach określonych w załączniku nr 1 do Regulaminu.
  2. Wnioskodawca jest zobowiązany do udokumentowania sytuacji materialnej i dochodowej na zasadach określonych w załączniku nr 2 do Regulaminu. W przypadku nieudokumentowania wyczerpująco i wiarygodnie sytuacji materialnej i dochodowej uznaje się, że wnioskodawca nie spełnia przesłanek do przyznania świadczenia.
  3. W przypadku stwierdzenia braków uniemożliwiających obliczenie dochodu na osobę w rodzinie wnioskodawcy właściwy organ stypendialny wzywa wnioskodawcę do ich uzupełnienia w wyznaczonym terminie, nie krótszym niż siedem dni. W przypadku nieuzupełnienia braków w wyznaczonym terminie w sposób umożliwiający obliczenie dochodu w rodzinie wnioskodawcy właściwy organ stypendialny odmawia przyznania danego świadczenia.
  4. Stypendium socjalne jest przyznawane na wniosek doktoranta na semestr i wypłacane od miesiąca złożenia wniosku w terminie określonym przez Rektora, bez możliwości wyrównania za poprzednie miesiące:

1) w semestrze zimowym do pięciu miesięcy – od października do lutego;
2) w semestrze letnim do czterech miesięcy – od marca do czerwca.

Właściwy organ stypendialny odmawia przyznania stypendium socjalnego wnioskodawcy, którego miesięczny dochód na osobę w rodzinie nie przekracza kwoty określonej w art. 8 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 12 marca 2004 r. o pomocy społecznej, jeżeli nie dołączy do wniosku o przyznanie stypendium socjalnego zaświadczenia z ośrodka pomocy społecznej o sytuacji dochodowej i majątkowej wnioskodawcy i jego rodziny.

Właściwy organ stypendialny może przyznać wnioskodawcy stypendium socjalne w przypadku, o którym mowa wyżej, jeżeli przyczyny niedołączenia do wniosku o przyznanie stypendium socjalnego zaświadczenia z ośrodka pomocy społecznej o sytuacji dochodowej i majątkowej wnioskodawcy i rodziny wnioskodawcy były uzasadnione oraz wnioskodawca wiarygodnie udokumentował źródła utrzymania rodziny.

Wówczas wnioskodawca składa oświadczenie o przyczynie niedołączenia zaświadczenia
z ośrodka pomocy społecznej o sytuacji dochodowej i majątkowej wnioskodawcy i rodziny wnioskodawcy wraz z dokumentami potwierdzającymi wszystkie źródła utrzymania rodziny.

W szczególnie uzasadnionych przypadkach doktorant może otrzymać stypendium socjalne w zwiększonej wysokości, o ile spełnia warunki niezbędne do otrzymania stypendium socjalnego.

Przez szczególnie uzasadniony przypadek, o którym mowa wyżej, rozumie się sytuację, gdy:

1) student pierwszego roku studiów pierwszego stopnia lub jednolitych studiów magisterskich spełnia kryteria uprawniające do otrzymania stypendium rektora;
2) student otrzymał stypendium rektora lub stypendium ministra za znaczące osiągnięcia w roku akademickim:
a) w którym ubiega się o przyznanie stypendium socjalnego w zwiększonej wysokości, lub
b) poprzedzającym rok akademicki, na który ubiega się o przyznanie stypendium socjalnego w zwiększonej wysokości – przepis stosuje się odpowiednio do doktorantów;
3) wnioskodawca pozostaje na utrzymaniu rodziców, opiekunów prawnych lub opiekunów faktycznych regularnie i aktualnie korzystających ze wsparcia ośrodka pomocy społecznej w formie zasiłków stałych lub sam regularnie i aktualnie z nich korzysta;
4) wnioskodawca osiągnął pełnoletniość przebywając w pieczy zastępczej, nie pozostaje na utrzymaniu rodziców, opiekunów prawnych lub opiekunów faktycznych i nie ukończył 25. roku życia.
5) wnioskodawca jest sierotą i nie ukończył 25. roku życia.

3. Wnioskodawca ubiegając się o przyznanie stypendium socjalnego w zwiększonej wysokości może wskazać tylko jeden z przypadków, o których mowa wyżej.

Stypendium dla osób niepełnosprawnych

Stypendium dla osób niepełnosprawnych może otrzymać doktorant posiadający orzeczenie o niepełnosprawności, orzeczenie o stopniu niepełnosprawności albo orzeczenie, o którym mowa w art. 5 oraz art. 62 ustawy z dnia 27 sierpnia 1997 r. o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych (Dz. U. z 2019 r. poz. 1172 z późn. zm.).

Stypendium dla osób niepełnosprawnych jest przyznawane na rok akademicki i wypłacane od miesiąca złożenia wniosku w terminie określonym przez Rektora, bez możliwości wyrównania za poprzednie miesiące, przez okres ważności orzeczenia potwierdzającego niepełnosprawność, jednakże nie dłużej niż przez dziewięć miesięcy, od października do czerwca.

W przypadku, gdy rok studiów trwa semestr stypendium dla osób niepełnosprawnych jest przyznawane:
1) w semestrze zimowym do pięciu miesięcy – od października do lutego,
2) w semestrze letnim do czterech miesięcy – od marca do czerwca

W przypadku utraty ważności orzeczenia potwierdzającego niepełnosprawność i ponownego ustalenia niepełnosprawności lub stopnia niepełnosprawności, prawo do stypendium dla osób niepełnosprawnych ustala się od pierwszego dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym upłynął termin ważności poprzedniego orzeczenia, o ile z nowego orzeczenia wynika nieprzerwane trwanie niepełnosprawności i wnioskodawca złożył wniosek o przyznanie stypendium dla osób niepełnosprawnych.

Wniosek o stypendium specjalne dla osób niepełnosprawnych w sytuacji, o której mowa w ust. 1 należy złożyć niezwłocznie, jednak nie później niż w terminie trzech miesięcy od dnia wydania orzeczenia, chyba że wnioskodawca wiarygodnie wykaże i udokumentuje, że z przyczyn niezależnych od niego złożenie wniosku w tym terminie było niemożliwe.

Zapomoga

Zapomoga może być przyznana doktorantowi, który z przyczyn niezależnych od siebie znalazł się przejściowo w trudnej sytuacji życiowej powodującej kosztowne i krótkotrwałe trudności w studiowaniu, w szczególności w wyniku:

1) śmierci dziecka wnioskodawcy, jego małżonka lub rodzica, o ile wnioskodawca pozostawał na utrzymaniu rodzica;
2) utraty pomocy medycznej niezbędnej do studiowania, w szczególności okularów korekcyjnych lub sprzętu rehabilitacyjnego;
3) utraty stałego i głównego źródła dochodu przez wnioskodawcę, jego małżonka lub jego rodzica, o ile wnioskodawca pozostaje na utrzymaniu rodzica;
4) nagłej choroby lub wypadku wnioskodawcy, lub członka jego najbliższej rodziny;
5) nagłej konieczności sprawowania przez wnioskodawcę opieki nad chorym członkiem najbliższej rodziny;
6) szkód spowodowanych przez pożar, zalanie, klęskę żywiołową lub inną katastrofę.

Wniosek o zapomogę należy złożyć niezwłocznie, jednak nie później niż w terminie trzech miesięcy od daty zdarzenia uprawniającego do przyznania świadczenia, chyba że wnioskodawca wiarygodnie wykaże i udokumentuje, że z przyczyn niezależnych od niego złożenie wniosku w tym terminie było niemożliwe.

Zapomoga jest przyznawana na udokumentowany wniosek doktoranta i jest świadczeniem jednorazowym. Wnioskodawca ubiegając się o zapomogę może wskazać tylko jeden z przypadków wyżej.

Zapomogę można otrzymać nie więcej niż dwa razy w roku akademickim.

Zapomoga nie przysługuje drugi raz z powodu tego samego zdarzenia.

Wnioskodawca jest zobowiązany do:

1) udokumentowania trudnej sytuacji życiowej, w szczególności powinien wykazać, że istnieje związek przyczynowo-skutkowy między określonym zdarzeniem a znalezieniem się przejściowo w trudnej sytuacji życiowej powodującej kosztowne i krótkotrwałe trudności w studiowaniu;
2) przedstawienia dokumentów umożliwiających ocenę sytuacji finansowej wnioskodawcy w celu określenia wysokości zapomogi.

X